واقعیت پشت پرده فاجعه جلریز را بخوانید

من از آنچه نمی دانید نمی ترسم؛ ولی بنگرید در آنچه می دانید چگونه عمل می کنید . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

واقعیت پشت پرده فاجعه جلریز را بخوانید

جزییاتی از فاجعه جلریز؛ همکاری حکومت با طالبان در برچیدن پسته های هزاره ها !

طالبان محل با همکاری طالبان مناطق اطراف مانند ولسوالی نرخ و مرکز میدان شهر، در یک تبانی کلان با حلقه فاشیستی در اداره ولایت میدان وردک و ارگ ریاست جمهوری در صدد این برآمدند که پسته های هزاره ها را برچینند

فاجعه جلریر
از مرکز میدان شهر تا مرکز ولسوالی جلریز 25 کیلومتر فاصله دارد، این مسیر در بین دره میدان موقعیت دارد، قسمت این مسافت از لحاظ اداری مربوط مرکز میدان شهر بوده و قسمت دیگر آن مربوط ولسوالی جلریز می باشد.

از لحاظ اینکه اکثر مردم آن از قوم و تبار پشتونها است، در حکومت آقای کرزی این ساحه همیشه نا امن بوده و یکی از خواستگاه های طلبان می باشد.
اکثر مردم آن به نسبت علایق قومی طالب و طرفدار طالبان هستند. تعداد طالبان که از سایر مناطق می آیند به راحتی پناه داده می شود و ما من خوبی برای شان بحساب می آید.

اکثر جوانان این منطقه به صفوف طالبان پیوسته و مسلح می باشند. ضمن پیاده نمودن و اجرآت امر صادره رهبران طالبان از پاکستان شغل این افراد آزار دادن مردم و قطاع الطریقی و سرقت های مسلحانه می باشد و در طول چندین سال گذشته صدها نفر مسافر و عابر به وضع فجیعی سر بریده شده و با به گلوله بسته شده اند و به شکل گروگان گرفته شده در مقابل پول گزاف رها گردیده و همچنین هزاران نفر مسافر مال و اموال شان به سرقت رفته است و این وضعیت زمینه خوب اقتصادی برای مردم طالب نماهای این منطقه بوجود آورده است و به شغل و پیشه و راه درآمد آنها تبدیل گردیده است.

نکته قابل اهمیت اینجا است که این مسیر و معبر شاهراه بزرگ کابل و هزاره جات است، تأمین کننده راه ارتباطی بین کابل و چهار ولایات بامیان،غور دایکندی و بهسود میدان وردک می باشد. هر روز صدها موتر مسافر بری و باربری عبور و مرور می نماید، در طول سال های 1383 الی 1390 بیشتر از دوهزار مورد سرقت و قطاع الطریقی و قتل و گروگان گیری صورت گرفته و مردم شریف چهار ولایت متذکره به ستوه آمده بودند که بالاخره در سال 1391 براثر تقاضای مردم قرار بر این شد که تعداد پوسته های امنیتی که امنیت انی شاهراه را حفظ کند افراز گردید.

از اینکه مؤظفین پوسته های امنیتی از مردم محل یا به عبارت صریح از خود برادران پشتون بود ایجاد گردید و هیچ تغییر در ناامنی بوجود نیامد و تمام این پوسته ها با طالبان همکار و همکاسه بودند و قتل و سرقت کمافی السابق دوام یافت، تا بالاخره تقاضای مردم این شد که مؤظفین امنیتی باید از خود مردم هزاره باشند که در چوکات پولیس محلی یا اربکی تعداد جوانان مردم هزاره استخدام و در حدود پانزده پسته امنیتی جابجا گردیدند.

در طول سال های1392الی 1393 و تا اکنون امنیت این شاهراه بطور احسن تأمین شد و هیچ طالبی جرأت آنرا نداشت در سر سرک برآید و جلوی موتر مسافرین را بگیرد. فقط در چند مورد که بالای موتر ها از نقاط دور فیر می نمودند دیگر اتفاقی رخ نداد.

این مؤظفین امنیتی از طرف مقام های بالای دولتی شدیداً تحت کنترول بودند و فقط امنیت سرک را حفظ می نمودند و حتی مقامات دولتی به آنها دستور داده بودند که طالب مسلح دور تر از سرک را کار نداشته باشند که آنها نیز چنین عمل نمودند و فقط به همین نکته اکتفا می نمودند، که مسافرین بطور امن از این سرک عبور و مرور کنند و هیج کاری به تجمعات طالبان در بین قریه جات نداشتند و بامردم محل هیچگونه سر و کاری هم نداشتند، آنها به خوبی درک کرده بودند که مقامات عالی دولت به قسمی از طالبان حمایت می نمایند و علیرغم این موضوع بخاطر عشق و علاقه خدمت و حفظ امنیت مسافرین هم قوم و تبارخود، از تبانی دولت و طالبان جشم پوشی می نمودند.

اما دیری نگذشت سران و بزرگان مردم محل (پشتون ها) صدای مخالفت را علیه مؤظفین این پوسته های امنیتی برداشتند و اتهامات واهی و بی مورد را برچسب می زدند. حلقه های فاشیستی در اداره ولایت و حتی ارگ به شکایات دروغ و آنها گوش فرا می دادند که اصل واقعیت این بود که موجودیت این پوسته ها زمینه سرقت و قطاع الطریقی و آدم ربائی آنها را کساد نموده بود و از لحاظ اقتصادی مردم آن محل تاحدودی کم درآمد گردیده بودند و از اینجا است که تحمل و دوام موجودیت این پوسته برای شان غیر قابل تحمل گردیده بود.

طالبان محل با همکاری طالبان مناطق اطراف مانند ولسوالی نرخ و مرکز میدان شهر، در یک تبانی کلان با حلقه فاشیستی در اداره ولایت میدان وردک و ارگ ریاست جمهوری در صدد این برآمدند که این پسته ها را برچینند.

طبق اظهار شاهدان عینی در تاریخ 6/4/1394 شب هنگام یک طیاره دولتی در سه نقطه از ولسوالی جلریز(پشته خواجه محمد? کاریز حسن علی خیل و پشته بورک سید خیل) فرود می آید و به طالبان مهمات می رسانند.
طالبان با تجمع بیشتر از پنجصد نفر آماده حمله بالای پسته های که فقط بچه های هزارگی هستند عملیات سنگین خود را در ساعت 11 شب چهار شنبه مورخ 9/4/1394 آغاز می نماید.

اولین پسته که هدف حمله قرار می گیرد پسته نزدیک قریه ماما نورخیل می باشد که بعد از پنج ساعت مقاومت آن پسته سقوط می نماید، حمله طالبان چنان سنگین بود که در بالای پسته مورد هدف در دقیقه بیشتر از ده اصابت راکت و توپ هشتادو دو برآورد می گردید.
در این پسته دونفر پولیس در حین برخورد شهید می گردد و پنج نفر باقی مانده از اینکه مهمات شان خلاص می گردد و مجبور می شوند که تسلیم گردند، اما طالبان بی رحم بعد از تسلیم شدن آن ها را در حالت اسارت بطور فجیح سر بریده و به شهادت می رسانند.

همینطور حمله بالای پسته های دیگر مانند پسته بیرانا و شیرخان شروع می گردد و عین اتفاق بالای آنها تکرار می شود و تمام پولیس های موظف در آن دو پسته نیز بشهادت می رسند.

در ساعات هفت صبح روز پنچ شنبه 11/4/1394 جمله بالای پسته های کته سنگ و پل هوایی شروع می گردد که بعد از دو ساعت مقاومت پسته پل هوایی سقوط می نماید که فقط دو نفر از پولیس جان به سلامت می برند و به قسمی در بین گرد و خاک خودشان را از معرکه نجات می دهند و مابقی همگی به شهادت می رسند.

اما پسته کته سنگ تا روز بعد به مقاومت خود ادامه می دهند. در ساعات 2 بعد از ظهر حمله بالای سه پسته های اسماعیل خیل شروع می گردد، این سه پسته مقاومت عجیب از خود شان نشان داده و بالاخره از اینکه کمک و مهمات به آنها نمی رسد یک پس از دیگر در ساعت عصر همان روز سقوط می نماید که فقط از هر سه پسته پنج نفر بطور معجزه آسا جان به سلامت می برند و مابقی همگی به شهادت می رسند.

از شروع جنگ در همان ساعات نصف شب چهارشنبه تمام موظفین این پسته ها متوجه گردیده بودند که جمله طالبان بسیار سنگین است و بطور حتمی باکمبود مهمات مواجه می گردند با فریاد های بلند تقاضای همکاری و رساندن مهمات و نیروی کمکی نمودند، اما قوماندانی امنیه ولایت و رییس امنیت ملی هیچگونه همکاری ننمودند، قوماندانی امنیه فقط یک قطعه کوچک از پولیس نظم عامه را ساعت 10 صبح پنج شنبه تا 9 کیلومتری میدان شهر منطقه کوته عاشورا می روند و ادعا می نمایند که بالای ما هم راکت فیر شده و ما قادر نیستیم که پیشتر از آن برویم.

در طول روز هیچگونه کمک به آنها نرسید، قوماندانی امنیه و والی میدان وردک و رییس امنیت ملی و سرپرست وزارت دفاع و وزیر داخله و ریاست دفتر خود ریاست جمهوری تماس های که از منابع مختلف که با آنها گرفته می شد کاملاً بی تفاوت بودند و حتی تلفون های خودشان را خاموش کردند و فقط لوی درستیز وعده انتقال یک قطعه کماندو را از طریق هوایی داد اما اخرین ساعات روز پنج شنبه وعده او عملی نشد و فقط یک بال هلیکوتر که حامل چند نفر بادیگارد آقای جوهری بوده در دقایق قبل از شام در مرکز ولسوالی جلریز فرود آمد و بعد از احوال پرسی اندک دوباره برگشتند.
تا ساعات آخر روز پنج شنبه بیشتر از هشت پسته سقوط نمود.

در ساعات 11 شب پنج شنبه چهار عدد تانگ از قطعه نظم عامه تا بند مامکی می آید و به سه پسته زیولات و شهیدان ورهگل و کودگی در مخابره اطلاع می دهد که خودتان را به ما برسانید، مؤظفین این پسته ها با مشکلات فراوان خود شان را به قطعه نظم عامه بعد از پیمودن سه نیم کیلومتر راه به آنجا خودشان را رساندند اما درلحظه اول از طرف پولیس نظم عامه خلع سلاح می گردد و بعد که به بیس شهیدان وکوته عاشورا منتقل می گردند.

در صبح روز جمعه آخرین پسته باقی مانده کته سنگ براثر حمله وسیع طالبان سقوط می نماید و پولیس های موظف به استثنای چهار نفر ما بقی به شهادت می رسند و طالبان ختم عملیات شان اعلان می نمایند و در بالای پسته ه بیرق های سفید خود شان را نصب نموده و در مسیر سرک چندین جای زنجیر و معبر درست می نمایند.

در مجموع سیزده پسته موجود بچه های هزارگی بعد از مقاومت جانانه که هیچگونه کمک از مرکز ولایت وکابل به آنها نرسید سقوط می نماید.

در مجموع بیشتر از 37 نفر پولیس به شهادت می رسند و در حدود ده نفر زخمی به قسمی خود را نجات می دهند. در طول روز جمعه اجساد این سربازان شهید بر روی زمین افتاده و هر لحظه توسط طالبان بی فرهنگ اهانت و توهین می گردید.
تافعلاً فقط هیجده جسد آن پولیس های شهید انتقال گردیده و باقی مانده اجساد تاهنوز در روی خاک های سنگرشان باقی مانده است و کسی تاهنوز برای انتقال آنها اقدام نکرده است.

از شروع تا ختم این حادثه المناک فهیمده می شود یک تبانی بزرگ بین اهالی محل و طالبان و حلقه های فاشیستی در داخل دولت برای برچیدن این پسته ها بوده تا در آینده راه مسافرین هزاره جات امن نباشد و طالبان خودسر منطقه از راه سرقت و قطاع الطریقی مقدار مشکلات اقتصادی شان تأمین گردد.

دلایلی که در این تبانی حلقه فاشیستی در داخل دست دارد قرار ذیل است:
1-رساندن مهمات توسط طیاره شب هنگام به طالبان
2-تعلل در رساندن مهمات و نیروی کمکی
3-مرکز ولسوالی وتعداد پسته های که از مردم پشتون است و نیروی نظم عامه از تعرض مصؤن می ماند.
4-خلع سلاح نمودن پولیس های باقی مانده توسط نظم عامه.
5-اظهارات طالبان و مردم محل از اینکه اطمینان داشتند که از طرف دولت هیچگونه کمک به پسته ها نخواهد رسید.
6-رفتار دوستانه پولیس نظم عامه با طالبان و بالعکس.
7-رفتار مشکوک ولسوال جلریز که مردم شاهد آن بودند.
8-خاموش شدن تلیفون های قوماندانی امنیه ولاین و والی و سرپرست وزارت دفاع.

سام نظری